Ebeveynlerin çocukları hakkındaki bu “şikayetlerini” sık sık duyuyoruz: “Çocuğumu anlamakta güçlük çekiyorum.” “Bir şeyler ters gittiğinde nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum.” “Yardıma ihtiyacı olduğunda çocuğuma nasıl yardım edeceğimi bilmiyorum.” Hem Ebeveyn Hem de Öğretmen Olun yazımız da bu noktada ortaya çıkıyor.
Her şeyden önce, bu sorunların cevabını bulmak için, çocuğunuzu iyi tanımanız ve herhangi bir kelimeye veya eyleme tepki göstermesinin nedenini bilmeniz gerekir. Ayrıca, sorunların üstesinden gelmek için farklı ebeveynlik yöntemleri kullanmalı veya çocuk yetiştirme veya çocuk psikolojisi ile ilgili farklı kitaplar okumalısınız. Bu kitapları, ebeveynlik tekniklerini ve ebeveynlik deneyimlerini kullanarak çocuğunuzun ilk eğitimcisi olabilirsiniz.
Tabii ki bu, bu alanda uzman eğitimcilere ihtiyaç olmadığı anlamına gelmez. Bunun yerine, çocuğunuzla ilgili herhangi bir sorununuz varsa, bir uzmana (bir öğretmen, bir psikolog veya bir psikiyatrist) danışmalısınız. Burada kastedilen, öğretmenin ebeveyn tarafından değiştirilmesi değil, öğretmenin hassasiyeti.
Her şeyden önce nesnel olmalı, çünkü bazı ebeveynler çocuklarının olağanüstü bir zekaya sahip olduğunu düşünürken, diğerleri çocuklarının “sorunlu” olduğuna inanıyor. Sonuç olarak, ebeveynler tüm çocuklarının eylemlerine bu prizma ile bakar ve doğal olarak, objektif olarak bunları değerlendirmekte zorlanırlar. Bu nedenle, bir ebeveyn çocuğunu gözlemlerken nesnel olmalı ve her eylemi “yerinde” değerlendirebilmelidir.
Öte yandan, “ebeveyn-eğitimci” çocuğu iyice gözlemlemeli ve hatta bunun için örneğin evde, parkta, yemek yerken, bir yabancıyla vs. farklı yerler seçmelidir. Daha nesnel bir yaklaşım için de önemlidir ve ayrıca “ebeveyn-eğitimci” önceden yargılamamalıdır. Çünkü önceden “Çocuğum yaramaz” veya “Çocuğum bana saygı duymuyor” diyerek karar veren ebeveynler var. Böylece hem kendilerinin hem de etraflarındaki kişilerin çocuklarına karşı önyargılı bir tutum almasına neden olurlar.
Öte yandan, “ebeveyn-eğitimci” de iyi bir gözlemci olması gereken uzmanlara danışmalıdır ki bu da ebeveynin çocuğu daha iyi tanıması ve içindeki “anormal” süreçleri daha hızlı görmesi açısından önemlidir.
Bu durumda, çocuğunuzun fizyolojik problemleri olduğu kadar psikolojik problemleriniz varsa bir uzmana danışabilirsiniz. Ancak tüm bunlara ek olarak, çocuk kendini değerli hissetmelidir. Yani, bir ebeveynin her kelimesi veya eylemi, çocuğa “ebeveynlerimin bana değer verdiği” hissini aşılamalıdır.
